همه ما در طول هفته بارها از زعفران، اين گياه خوش آب و رنگ و خوش عطر براي تزئين و خوش رنگ كردن موادغذايي و سفره‌هاي غذاي خود استفاده مي‌كنيم اما شايد در كنار جنبه‌هاي تزئيني و خوش عطري اين گياه قرمز رنگ، كمتر به خواص درماني و اثرات مثبت آن در بهبود و درمان دردهاي ناشي از قاعدگي، دردهاي شكمي بعد از زايمان و افسردگي توجه كرده باشيد. درمانگران چيني اما از اين گياه دارويي خوش رنگ و گران‌قيمت و از خواص كم نظير آن براي درمان بسياري از بيماري‌هاي روحي و جسمي بهره مي‌برند. اين درمانگران با تعيين دوز مصرفي مناسب از زعفران براي بيمارشان به او كمك مي‌كنند تا بيماري را پشت سر بگذارد.

چيني‌ها بر اين باورند كه مصرف به اندازه زعفران به همراه موادغذايي در يكي از وعده‌هاي غذايي مي‌تواند تاثير زيادي در بهبود جريان گردش خون در بدن داشته باشد. به اين ترتيب اعضاي خانواده با خوردن زعفران در كنار غذا با بهبود و تسهيل جريان گردش خون در بدن قادرند بيشترين موادمغذي موجود در غذا را به سلول‌هاي مختلف در نقاط مختلف بدن برسانند و جذب مواد مغذي را افزايش دهند.

درمانگران چيني با تجويز زعفران براي خانم‌هايي كه از دردهاي دوره‌هاي ماهانه اعتراض دارند، به كاهش دردهاي دوره ماهانه آن‌ها كمك مي‌كنند. مصرف اين گياه دارويي به‌صورت شربت يا در كنار غذا به دليل خواص ضد‌دردي كه دارد موجب كاهش دردهاي قاعدگي به‌ويژه در خانم‌ها و دختراني است كه خونريزي دوران قاعدگي آن‌ها به تعويق افتاده است.

افرادي كه پس از تصادف يا وارد آمدن ضربه‌اي به بدن‌شان دچار تورم و درد بدن مي‌شوند، مي‌توانند با مصرف زعفران در كنار غذا يا به‌صورت شربت به كاهش ميزان تورم ناشي از ضربه و بهبود دردهاي‌شان كمك كنند. علاوه بر اين زعفران به‌دليل خواص نشاط‌بخشي كه دارد علاوه بر بهبود جريان گردش خون كه در نهايت منجر به تسكين و بهبود درد و كاهش تورم بيمار مي‌شود مي‌تواند روحيه بيمار را نيز تحت‌تاثير قرار داده و به لحاظ روحي او را قوي كرده و به شرايط عادي بازگرداند. در حقيقت مصرف زعفران براي اين افراد علاوه بر برطرف كردن نگراني بيمار، ترس او را نيز بر طرف مي‌كند.

ميزان مجاز مصرف زعفران در روز براي افراد يك تا 3 گرم است. بنابراين خانم‌هاي خانه بايد دقت داشته باشند كه براي تهيه غذا در وعده‌هاي غذايي تنها تا 3 گرم اجازه استفاده از زعفران را دارند و مصرف بيش از اندازه زعفران حتما بايد با تجويز پزشك يا درمانگر طب سنتي صورت گيرد زيرا مصرف بي‌رويه اين گياه دارويي عوارض جانبي متعددي به همراه دارد. بنابراين توصيه ما اين است كه فقط در يكي از وعده‌هاي غذايي روزانه خود از زعفران استفاده كنيد فقط مراقب باشيد كه از ميزان مجاز آن بيشتر مصرف نكنيد. استفاده مداوم از اين گياه خوش آب و رنگ خواص مختلفي دارد كه يكي از آن‌ها افزايش نشاط و شادماني اعضاي خانواده است.

مصرف روزانه يك تا 3 گرم زعفران به‌عنوان حد مجاز مصرف اين گياه دارويي شناخته مي‌شود و افرادي كه تمايل به مصرف بيشتر اين گياه خوش آب و رنگ دارند بايد حتما تحت نظارت پزشك يا درمانگر خود آن را مصرف كنند. با اين وجود برخي از افراد هستند كه حتي مصرف مقدار مجاز زعفران براي آن‌ها مضر است.اين افراد عبارتند از:

•  افرادي كه با مشكل تعريق كف دست روبه‌رو هستند بايد از مصرف زعفران پرهيز كنند يا مقدار آن را به حداقل برسانند چون مصرف زعفران تعريق كف دست اين افراد را بيشتر مي‌كند.
•  مصرف زعفران به افرادي كه چاق بوده يا دچار اضافه وزن هستند به هيچ‌وجه توصيه نمي‌شود. اين ادويه اشتهاآور بوده و مصرف مداوم آن منجر به افزايش وزن مي‌شود.
•  افرادي كه مصرف زعفران در آن‌ها بيشتر از حد مجاز شود معمولا با علائمي مثل تهوع، استفراغ، درد شكم و خونريزي در مدفوع روبه‌رو مي‌شوند. اين افراد علاوه بر اين افزايش ضربان قلب را نيز تجربه مي‌كنند كه در اين حالت بهتر است فورا با پزشك خود تماس بگيرند.

زعفران يكي از گران‌قيمت‌ترين ادويه‌ها در ايران است كه به‌عنوان يك چاشني خوش‌رنگ و خوش عطر براي تزئين غذاها و زيباتر كردن آن‌ها مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اين ادويه به‌دليل ظاهر مناسبي كه به غذا مي‌بخشد و به‌دليل خواص اشتها آوري كه در خود دارد براي افرادي كه تمايل به اضافه وزن و افزايش اشتها دارند بسيار مناسب است. مصرف اندازه مجاز زعفران كه به طلاي سرخ در جهان معروف است موجب افزايش اشتها در افراد لاغر و كم اشتها شده و به مرور به رسيدن آن‌ها به وزن ايده‌آل كمك مي‌كند.

م: برترین ها

 لاینل واترمن، داستان آهنگری را می گوید که پس از گذراندن جوانی پر شر و شور تصمیم گرفت روحش را وقف خدا کند. سال ها با علاقه کار کرد، به دیگران نیکی کرد، اما با تمام پرهیزگاری، چیزی درست به نظر نمی آمد. حتی مشکلاتش مدام بیشتر می شد.
یک روز عصر، دوستی که به دیدنش آمده بود، از وضعیت دشوارش مطلع شد. گفت: "واقعاً عجیب است، درست بعد از اینکه تصمیم گرفتی مرد خداترسی شوی، زندگیت بد تر شده. نمی خواهم ایمانت را ضعیف کنم، اما با وجود تمام تلاش هایت در مسیر روحانی، هیچ چیز بهتر نشده".
آهنگر بلافاصله پاسخ نداد. او هم بارها همین فکر را کرده بود و نفهمیده بود چه بر سر زندگی اش آمده. اما نمی خواست دوستش را بی پاسخ بگذارد، شروع کرد به حرف زدن، و سرانجام پاسخی را که می خواست یافت.

 این پاسخ آهنگر بود: "در این کارگاه، فولاد خام برایم می آورند و باید از آن شمشیری بسازم. می دانی چطور این کار را می کنم؟ اول تکه فولاد را به اندازه جهنم حرارت می دهم تا سرخ شود. بعد با بی رحمی، سنگین ترین پتک را بر می دارم و پشت سر هم به آن ضربه می زنم، تا اینکه فولاد، شکلی را بگیرد که می خواهم. بعد آن را در تشت آب سرد فرو می کنم، و تمام این کارگاه را بخار آب می گیرد. فولاد به خاطر این تغییر ناگهانی دما، ناله می کند و رنج می برد. باید این کار را آنقدر تکرار کنم تا به شمشیر مورد نظرم دست یابم. یک بار کافی نیست."

سرآغاز جشن نوروز، روز نخست ماه فروردين است و به دليل اينكه برخلاف سايرجشن‌ها برابري نام ماه و روز را به دوش نمي‌کشد بر ساير جشن‌ها‌ي ايران باستان برتري دارد.
در مورد پيدايي اين جشن افسانه‌هاي بسيار است اما آنچه به آن جنبه‌ رازوارگي مي‌بخشد آيين‌هاي بسياري است که روزهاي قبل و بعد از آن انجام مي‌گيرد.

صورتكي سياه به نام حاجي فيروز
اگر نوروز هميشه و در همه جا با هيجان و آشفتگي و درهم ريختگي آغاز مي‌شود، حيرت انگيز نيست چرا که بي‌نظمي يکي از مظاهر آن است. ايرانيان باستان نا آرامي را ريشه‌ آرامش و پريشاني را اساس سامان مي‌دانستند و چه بسا که در پاره‌اي از مراسم نوروزي آن‌ها را به عمد به وجود مي‌آوردند چنانکه دررسم بازگشت مردگان (از 26اسفند تا 5فروردين) عقيده داشتند که  ارواح درگذشتگان باز مي‌گردند كه درآن افرادي با صورتک‌هاي سياه براي تمثيل در کوچه و بازار به آمد و رفت مي‌پرداختند و بدينگونه فاصله‌ ميان مرگ و زندگي و هست و نيست را در هم مي‌ريختند و قانون و نظم يک ساله را محو مي‌کردند. باز مانده‌ اين رسم آمدن حاجي فيروز يا آتش افروز بود که تا چند سال پيش نيز ادامه داشت.

رسم ميرنوروزي
از ديگر آشفتگي‌هاي ساختگي رسم مير نوروزي، يعني جا به جا شدن ارباب و بنده بود. در اين رسم به قصد تفريح ،کسي را از طبقه‌هاي پايين براي چند روز يا چند ساعت به سلطاني برمي‌گزيدند و سلطان موقت ( برطبق قواعدي) اگر فرمان‌هاي بيجا صادر مي‌کرد، از مقام اميري بر کنار مي‌شد.

حافظ نيز در يکي از غزلياتش به حکومت ناپايدار مير نوروزي اشاره كرده است:
سخن در پرده مي‌گويم، چو گل از غنچه بيرون‌ آي ،که بيش از چند روزي نيست حکم مير نوروزي

خانه تكاني رسم ديرينه نوروز
خانه تکاني نخست به درهم ريختگي، سپس به نظم و نظافت اشاره دارد. درگذشته تمام خانه براي نظافت زير و رو مي‌شد ودربعضي از نقاط ايران رسم بود که حتي خانه‌ها را رنگ آميزي مي‌کردند و اگر ميسر نبود دست کم همان اتاقي که هفت سين را در آن مي‌چيدند، سفيد مي‌ کردند، اثاثيه‌ کهنه را به دور مي‌ريختند و به جايش لوازم نو مي‌خريدند و در آن ميان شکستن کوزه را که جايگاه آلودگي‌ها و اندوه ‌هاي يک ساله بود واجب مي‌دانستند، ظرف‌هاي مسين را به رويگران مي‌سپردند ،نقره‌ها را جلا مي‌دادند، گوشه و کنار خانه را از گرد و غبار پاک مي‌کردند ،فرش و گليم‌ها را از تيرگي‌هاي يک ساله مي‌زدودند و بر آن باور بودند که ارواح مردگان وفروهر‌ها (ريشه‌ کلمه‌ فروردين) در اين روز‌ها به خانه و کاشانه‌ خود باز مي‌گردند و اگر خانه را تميز و بستگان را شاد ببينند خوشحال مي‌شوند و براي باز ماندگان خود دعا مي‌فرستند وگرنه غمگين و افسرده باز مي‌گردند ازاين رو چند روز به نوروزمانده در خانه مُشک و عنبر مي‌سوزاندند و شمع و چراغ مي‌افروختند.
در بعضي نقاط ايران رسم بود که زن‌ها شب آخرين جمعه‌ سال بهترين غذا را مي‌پختند و بر گور درگذشتگان مي‌پاشيدند و روز پيش از نوروز را که همان عرفه يا علفه و يا به قولي بي بي حورباشد به خانه‌اي که در طول سال ،درگذشته‌اي داشت به پُرسه مي‌رفتند و دعا مي‌فرستادند و مي‌گفتند که براي مرده عيد گرفته اند.

سبزه سبز كردن نماد بركت و باروري
در گير و دار خانه تکاني و از 20روز به روز عيد مانده سبزه سبز مي‌کردند. ايرانيان باستان دانه‌ها را که عبارت بودند از گندم، جو، برنج، لوبيا، عدس، ارزن، نخود، کنجد، باقلا، کاجيله، ذرت و ماش به شماره‌ هفت( نماد هفت امشاسپند) يا دوازده (شماره‌ مقدس برج‌ها) در ستون‌هايي از خشت خام بر مي‌آوردند و باليدن هر يک را به فال نيک مي‌گرفتند و بر آن بودند که آن دانه در سال نو موجب برکت و باروري خواهد بود. خانواده‌ها به طور معمول سه قاب از گندم و جو و ارزن به نماد هومت (انديشه‌ي نيک)، هوخت (گفتار نيک) و هوورشت (کردار نيک) سبز مي‌کردند و فروهر نياکان را موجب بالندگي و رشد آنها مي‌دانستند.

چهارشنبه سوري مقدمه اي براي جشن نوروز
چهار شنبه سوري که از دو کلمه‌ي چهارشنبه (آخرين چهارشنبه‌ سال) و سوري که همان سوريک فارسي و به معناي سرخ باشد تشکيل شده و در کل به معناي چهارشنبه‌ سرخ و مقدمه‌ جدي جشن نوروز است.
در ايران باستان بعضي از وسايل جشن نوروز از قبيل آينه ، کوزه و اسفند را به يقين شب چهارشنبه سوري و از چهارشنبه بازارتهيه مي‌کردند. بازار در اين شب چراغاني و زيور بسته و سرشار از هيجان و شادماني بود و البته خريد هرکدام هم آيين خاصي را تدارک مي‌ديد.
هنگام غروب بوته‌ها را به تعداد هفت (نماد هفت امشاسپندي يا سه نماد سه منش نيک روي هم مي‌گذاشتند و خورشيد که به تمامي پنهان مي‌شد، آن را بر مي‌افروختند تا آتش سر به فلک کشيده جانشين خورشيد شود. در بعضي نقاط ايران براي شگون وسايل دور ريختني خانه از قبيل پتو، لحاف و لباس‌هاي کهنه را مي‌سوزاندند.
آتش مي‌توانست در بيابان‌ها و رهگذرها و يا بر صحن و بام خانه‌ها افروخته شود. وقتي آتش شعله مي‌کشيد از رويش مي‌پريدند و ترانه‌هايي که در همه‌ آنها خواهش برکت ، سلامت ، بارآوري و پاکيزگي بود، مي‌خواندند.
آتش چهار شنبه سوري را خاموش نمي‌کردند تا خودش خاکستر شود. سپس خاکسترش را که مقدس بود کسي جمع مي‌ کرد و بي آنکه پشت سرش را نگاه کند، سرنخستين چهار راه مي‌ريخت ودربازگشت در پاسخ اهل خانه که مي‌پرسيدند:
- كيست؟
-مي‌گفت: منم.
- از کجا مي‌آيي؟
- از عروسي.
- چه آورده‌اي؟
- تندرستي.

رسم شال اندازي در چهارشنبه سوري
شال اندازي هم يکي از آداب چهارشنبه سوري بود. پس از مراسم آتش افروزي جوانان به بام همسايگان و خويشان مي‌رفتند و از روي روزنه‌ بالاي اتاق (روزنه‌ بخاري) شال درازي را به درون مي‌انداختند. صاحب خانه مي‌بايست هديه‌اي در شال بگذارد.
شهريار در بند 27منظومه‌ حيدر بابا به آيين شال اندازي و در بند 28به ارتباط شال اندازي با برکت خواهي و احترام به درگذشتگان به نحوي شاعرانه اشاره دارد:  
عيد بود و مرغ شب آواز مي‌خواند
دختر نامزد شده براي داماد،
جوراب نقشين مي‌بافت
و هر کس شال خود را از دريچه‌اي آويزان مي‌کرد
وه که چه رسم زيبايي است ،رسم شال اندازي  
هديه عيدي بستن به شال داماد
من هم گريه و زاري کردم و شالي خواستم
شالي گرفتم و فوراً بر کمر بستم
شتابان به طرف خانه‌غلام (پسر خاله‌ام) رفتم
و شال را آويزان کردم
فاطمه خاله‌ام جورابي به شال من بست
خانم ننه‌ام را به ياد آورد و گريه کرد
شهريار در توضيح اين رسم مي‌گويد: در آن سال مادر بزرگ من (خانم ننه) مرده بود. ما هم نمي‌بايست در مراسم عيد شرکت مي‌کرديم ولي من بچه بودم، با سماجت شالي گرفتم و به پشت بام دويدم.

رسم فالگوش در چهارشنبه سوري
از ديگر مراسم چهارشنبه سوري فالگوش بود و آن بيشتر مخصوص کساني بود که آرزويي داشتند مانند دختران دم بخت يا زنان در آرزوي فرزند، آنها سر چهار راهي که نماد گذار از مشکل بود مي‌ايستادند و کليدي را که نماد گشايش بود، زير پا مي‌گذاشتند و نيت مي‌کردند و به گوش مي‌ايستادند و گفت و گوي اولين رهگذران را پاسخ نيت خود مي‌دانستند. آنها در واقع از فروهرها مي‌خواستند که بستگي کارشان را با کليدي که زير پا داشتند، بگشايند.

رسم قاشق زني در چهارشنبه سوري
قاشق زني هم که از ديگر مراسم چهارشنبه سوري بود،تمثيلي بود از پذيرايي از فروهر‌ها، زيرا قاشق و ظرف مسين نشانه‌ خوراک و خوردن بود. ايرانيان باستان براي فروهرها بر بام خانه غذاهاي گوناگون مي‌گذاشتند تا از اين ميهمانان تازه رسيده‌ آسماني پذيرايي کنند و چون فروهر‌ها پنهان و غير محسوس اند، کساني هم که براي قاشق زني مي‌رفتند سعي مي‌کردند روي بپوشانند و ناشناس بمانند و چون غذا و آجيل را مخصوص فروهر مي‌دانستند، دريافتشان را خوش يُمن مي‌پنداشتند.